Widok pochodzi z: Album widoków historycznych Polski poświęcony Rodakom, seria czwarta, Warszawa 1877, plansza 128. W 1586 r. książę Mikołaj Radziwiłł zw. Sierotką utworzył wraz z braćmi trzy ordynacje: nieświeską, ołycką i klecką. Pierwszym ordynatem ołyckim został książę Stanisław Radziwiłł (1539–1599), marszałek wielki litewski, następnie jego synowie: Mikołaj Krzysztof (1589–1614), a po nim Albrycht Stanisław (1595–1656), kanclerz wielki litewski. Po bezpotomnej śmierci kanclerza ordynacja ołycka przeszła na szóstego ordynata nieświeskiego, księcia Michała Kazimierza (1625–1680), hetmana polnego litewskiego, i odtąd aż do XIX w., do czasów Antoniego Radziwiłła (XVIII ordynata na Nieświeżu, X na Ołyce i I na Przygodzicach), tworzyła całość z nieświeską. Po śmierci Antoniego, jego synowie otrzymali: Fryderyk Wilhelm ordynację nieświeską i ołycką, a Bogusław Przygodzice i Pałac w Berlinie. Po śmierci braci ordyncję ołycką odziedziczył Ferdynand (1834–1926), syn Bogusława, żonaty z Pelagią Sapieżanką, a następnie ich syn Janusz (1880–1967), który był ostatnim, XIII ordynatem na Ołyce. Na litografii został przedstawiony widok zespołu zamkowego z dwukondygnacjowymi skrzydłami, bramą wjazdową, czworoboczną wieżą i zabudowaniami gospodarczymi. Pierwotny warowny zamek ołycki wzniósł w XVI w. Mikołaj Radziwiłł zw. Czarnym. Mimo że w XVII i XVIII w. ordynaci przebywali głównie w Nieświeżu, zamek przebudowywano i rozbudowywano, przede wszystkim za czasów Michała Kazimierza zw. Rybeńką, w latach 1737–1755. W początkach XIX w. budowla zaczęła niszczeć. Dopiero XII ordynat, Ferdynand, rozpoczął ok. 1860 r. jej odnawianie i zamieszkał tam na stałe ok. 1882 r. Napoleon Orda odwiedził Ołykę w sierpniu 1874 r. Wykonał wówczas rysunki przedstawiające kolegiatę pw. św. Trójcy oraz widok zamku Radziwiłłów, który został powielony przez Alojzego Misierowicza w prezentowanej litografii. Wspomniane rysunki ołówkiem, podmalowane akwarelą, znajdują się obecnie w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie
Litografował Alojzy Misierowicz (ok. 1825 – po 1900) wg rysunku Napoleona Ordy (1807–1883) w zakładzie litograficznym Maksymiliana Fajansa (Warszawa 1
1877
grafika
papier
litografia tonowana
25,5 × 28,7 cm
