Rycina przedstawiająca fasadę ogrodową pałacu jest trzecią planszą z cyklu sześciu akwafort dokumentujących berlińską rezydencję generała lejtnanta armii pruskiej i powiernika króla Fryderyka Wilhelma, Adolfa Friedricha hrabiego von der Schulenburga (1685–1741). Cykl rycin powstał ok. 1740 r., wkrótce po wzniesieniu budynku. Stojącą przy Wilhelmstrasse 77 rezydencję zaprojektował Carl Friedrich Richter (1701–1766). Wzniesiona w latach 1737–1739, była jednym z pierwszych pałaców nowej, arystokratycznej dzielnicy Berlina usytuowanej na południe od alei Unter der Linden. Reprezentowała typ barokowego pałacu proweniencji francuskiej, zwany entre cour et jardin (między dziedzińcem a ogrodem). Największym pomieszczeniem części reprezentacyjnej była dwukondygnacyjna sala na piętrze umieszczona w wysokim, środkowym ryzalicie i zajmująca całą jego powierzchnię. Po drugiej stronie ulicy, przy Wilhelmplatz, stał pałac joannitów, w którym w 1770 r. przyszła na świat Fryderyka Luiza, przyszła żona księcia Antoniego Radziwiłła, córka mistrza zakonu, księcia Augusta Ferdynanda Pruskiego. Dawny pałac Schulenburga zajmowany był od 1790 r. przez hrabinę von Dönhof, morganatyczną żonę króla Fryderyka Wilhelma II. Posesję tę nabył w 1795 r. wojewoda wileński Michał Hieronim Radziwiłł, z przeznaczeniem na rezydencję dla swego syna Antoniego i poślubionej przezeń w 1796 r. księżniczki Luizy.
Rytował Johann Georg Ringlin (ok. 1691–1761) wg rysunku Christiana Heinricha Horsta (czynny ok. 1726–1748), wydał Johann Balthasar Probst (1673–1750)
1740
grafika
papier żeberkowy
akwaforta
24,4 × 39,5 cm
