Foto za: pl.wikipedia.org
Lubcz jest niewielkim miastem położonym na lewym brzegu Niemna. W pierwszej połowie XVI w. wraz z należącymi do niego ziemiami, stał się własnością Radziwiłłów z linii na Goniądzu i Medelach (Miadziole). Później, jako wiano Lubcz przeszedł na własność Kiszków. Początki zamku lubczańskiego sięgają lat 80-tych XVI w., o czym świadczy odkryty fragment metalowego wietrznika (chorągiewki) z datą 1581. Zamek jest wymieniony w testamencie Jana Kiszki z roku 1588, ale budowa jego jeszcze wtedy nie była skończona. Lubcz znów wrócił do Radziwiłłów na początku wieku XVII i stał się ulubioną siedzibą Krzysztofa II Radziwiłła, który dokończył budowy zamku. Był on wzniesiony na planie regularnego czworoboku z czterema wieżami narożnymi i jednym skrzydłem murowanym oraz kilkoma budynkami drewnianymi.
Zamek pozostawał w rękach Radziwiłłów aż do XIX w. Już jako własność Wittgensteinów zamek i pałac poradziwiłłowski ogarnęła ruina. Maria Hohenlohe (wnuczka Dominika Radziwiłła), wykorzystując pozostałości dawnego skrzydła mieszkalnego zamku, wybudowała w Lubczu nowy pałac neogotycki, który służył najprawdopodobniej jedynie jak rezydencja myśliwska. Do dzisiaj zachowały się w Lubczu relikty murowanego zamku w postaci dwóch czworobocznych wież oraz fragmentów murów obwodowych i oficyny pierwotnego pałacu.
