Foto za: Tadeusz Bernatowicz - Korelicze-zagubiony w przestrzeni pałac z ogrodem.
W najwcześniejszym ze znanych inwentarzy, sporządzonym w 1646 r.,wymieniany jest dość obszerny drewniany dwór z portykiem, nazwany „Domem Wielkim”, w którym znajdowało się jedenaście pomieszczeń (sień, izba stołowa, komory, „potrzebna komórka”, kuchenka, trzy izby, pokój księcia oraz dwa alkierze). Ściany budowli wyprofilowane zostały gliną i pomalowane, a dach pokryty gontami. Przed pokojem księcia znajdował się „ogród włoski” obsadzony różnymi ziołami. W 2 poł. XVIII w. dwór ten przestał istnieć, prawdopodobnie został zniszczony podczas wojen moskiewskich. W Koreliczach ostał się jedynie drugi budynek określany jako „dom urzędniczy”. Dopiero w 1700 r. Karol Stanisław Radziwiłł wzniósł tutaj bardziej okazały dwór, w którym goszczony był w 1705 r., jak głosi tradycja, car Piotr Wielki. Niezwykle aktywna na polu gospodarczym i artystycznym żona Karola Stanisława, Anna z Sanguszków Radziwiłłowa, przekształciła folwark korelicki w barokową rezydencję z ogrodem. Ze znanego opisu pałacu, ogrodu i folwarku pochodzącego z 1746 r., gdy decydentem i właścicielem był Michał Kazimierz Radziwiłł zwany Rybeńko wynika, że dwa górne tarasy ogrodu zostały już ukształtowane, a budowę łazienki, oranżerii i figarni właśnie kończono. W XIX w. pałac wraz z ogrodem ulegały powolnemu niszczeniu. W kolejnym stuleciu powstał na tym terenie rolniczy zakład przemysłowy.
