Foto: zbiory Fundacji Trzy Trąby
Po śmierci Antoniego Wilhelma Radziwiłła w 1904 r. ordynację Dawidgródecką otrzymał jego młodszy syn Stanisław, a po jego śmierci ordynacja przeszła na jego bratanka Karola. Administrację dóbr dawidgródeckich przeniesiono do Mańkiewicz pod Stolinem. W 1885 r. z inicjatywy księżnej Marii Doroty Radziwiłłowej założono tu park krajobrazowy z wieloma rzadkimi i egzotycznymi gatunkami drzew. Wybudowano także neobarokowy pałac, którego budowę zakończono w 1905 r. Park jest dziś niestety, jedynym ocalałym elementem założenia, pałac spłonął podczas II wojny światowej. Do jego budowy wykorzystano naturalne warunki terenowe, nad malowniczym zakolem Horynia. Główny korpus pałacu o dwunastu osiach okiennych miał zarówno od podjazdu jak i od ogrodu niesymetrycznie umieszczony piętrowy, środkowy ryzalit o trzech osiach i dwa dwuosiowe ryzality parterowe na krańcach elewacji. Elewacje niemal całego pałacu, poza ryzalitem środkowym, pokryte były boniowaniem.
