Litografia ukazuje Wilhelma Radziwiłła (1797–1870) w mundurze wojskowym, z odznaczeniami, wśród których rozpoznać można gwiazdę Orderu Orła Czerwonego (Roter Adlerorden), który otrzymał dwukrotnie w 1833 r. (order II klasy z gwiazdą) i w 1840 r. (order I klasy z liśćmi dębowymi), a także Krzyż Żelazny (1814), którym został odznaczony w czasie wojen napoleońskich. Powstanie litografii można wiązać z pobytem Wilhelma Radziwiłła w Magdeburgu, do którego udał się w 1852 r., po dwuletniej przerwie w służbie wojskowej, aby objąć dowództwo IV Korpusu Armijnego. W 1853 r. nadano mu tytularną godność szefa stacjonującego tam 27 pułku piechoty (cyfra 27 widoczna jest na epolecie munduru Radziwiłła), a w 1855 awansowany został na generała piechoty. Odbitka powstała w zakładzie Juliusa Brucknera, którego działalność obejmowała zarówno druk litografii, jak i książek. Warsztat ten działał już w latach 20. XIX w. i funkcjonując pod różnymi nazwami, był czynny jeszcze w r. 1908. Podobizna Wilhelma Radziwiłła oraz jego portret wykorzystany na planszy z przebiegiem kariery wojskowej (zob. poz.13) mają zapewne wspólny pierwowzór.
Litografowany w zakładzie Juliusa Brucknera w Magdeburgu
1853
grafika
litografia
druk, papier
52 × 43 cm
