Foto za: pl.wikipedia.org
Zamek w Białokrynicy zbudowali w stylu renesansowym Zbarascy. Był broniony przez cztery bastiony ziemne, fosy wypełnione wodą oraz inne fortyfikacje. Mimo to zdobyty został w 1603 r. przez Tatarów i zniszczony. Ale już w 1606 r. Zbarascy zamek odbudowali. W 1617 r. przez kilka tygodni podejmowany był w Białokrynicy królewicz Władysław Waza. Po bezpotomnej śmierci Jerzego Zbarskiego w 1631 r., dobra przeszły do spowinowaconych z nim ks. Wiśniowieckich.
W XVIII w. zamek podupadał, gdyż Wiśniowieccy rezydowali w nowszej i wspanialszej rezydencji - na zamku w Wiśniowcu. W 1725 r. zamek wniosła we wnianie Michałowi Kazimierzowi Radziwiłłowi Urszuli w wianie Urszula Wiśniowiecka.
Po pożarze w 1806 r. zamek stał się ruiną. W takiej postaci przedstawiony został na litografii Pillera z połowy XIX w. Od spadkobierców Radziwiłłów Białokrynicę nabył Aleksander Colonna-Czosnowski, syn Józefa Wincentego i Julii Sobańskiej. Prawdopodobnie po 1850 r. Aleksander Czosnowski wybudował w Białokrynicy nowy pałac w stylu neogotyckim, włączając w jego ściany częściowo mury lewego skrzydła dawnego zamku. Bryła tej budowli tak bardzo różni się od bryły zamku znanej z litografii, że trudno tu mówić o jakiejkolwiek rekonstrukcji stanu poprzedniego. Najprawdopodobniej znaczną część murów po prostu rozebrano, a uzyskany stąd materiał użyto jako budulca dla nowej rezydencji.
Po śmierci Czosnowskiego, pałac przejął Woronin, dalej prowadząc prace budowlane przy pałacu. b Umierając, całe dobra białokrynickie wraz z pałacem przeznaczył na fundację i utrzymanie szkoły rolniczo-rzemieślniczej dla chłopców. Szkoła założona została w pałacu w 1895 r. i istniała tam do 1939 r.
