Sekretarzyk podróżny od tyłu z pojemnikiem z trzema segregatorami, zamkniętym wiekiem i połączoną z nim zawiasami przednią ścianką, od frontu obniżony, z na chylonym wiekiem tworzącym po odłożeniu pulpit, dekorowany markieterią z uży ciem blachy mosiężnej, imitacji szylkretu i hebanizowanej gruszy, politurowany. Wewnątrz niższej części, pod odkładanym wiekiem, znajduje się schowek na papier oraz niewielka, wydłużona przegroda, pierwotnie podzielona na mniejsze części mieszczące kałamarz, pióra i piasecznicę. Przenośny mebel, zwany sekretarzykiem podróżnym, kałamarzem, pultyną lub pul tynkiem, służył do pisania i przechowywania korespondencji (czasem znacznych rozmiarów, składany). Od początku XIX w. przeważały małe prostopadłościenne formy z ukośnym podziałem korpusu i wieka, po odłożeniu tworzącym blat, miesz czącym szufladki (w tym wewnętrzne) i przegródki. Niewielki sekretarzyk Radziwiłłowski wygięciami tylnej partii boków w płaszczyź nie poziomej nawiązuje do form późnobarokowych. Jest przejawem historyzmu również poprzez użycie rozpowszechnionej w 4 ćw. XVII i w XVIII w. techniki zdobniczej zwanej markieterią. Także wykorzystanie motywów dekoracyjnych, nawiązujących do symetrycznych układów skomponowanych w oparciu o wstęgi, wici stylizowanej roślinności i kwiatony, zbliża je do kanonu ornamentalnego stwo rzonego przez XVII-wiecznych mistrzów: Daniela Marota, Jeana Béraina, André-Charles’a Boulle’a, Alexandre-Jeana Oppenordta. Zakupiony we Francji z kolekcji Dolores Radziwiłłowe.
Europa Zachodnia (Francja ?)
1870
mebel
jawor, jawor ptasie oczko, mahoń, lipa (?), okleiny: imitacja szylkretu (?), grusza barwiona na czarno, palisander, drewno barwione, jawor ptasie oc
stolarka, inkrustacja okładzinowa (markieteria), fornirowanie, intarsja
13,3 × 38,7 × 29,9 cm
