Kameralny portret Marii Kazimiery stanowi pendant do portretu króla Jana III. Widoczne w promieniach IR ukośne linie kratownicy miały ułatwić skopiowanie z pierwowzoru wizerunku królowej. Taką samą metodę zastosowano przy portrecie króla. Portret królowej jest prawdopodobnie kopią z oryginału, który znajduje się w zbiorach Muzeum Narodowego im. Króla Jana III we Lwowie. Portret królowej został przywieziony do Łańcuta z Wilanowa przez księżna Izabellę Lubomirską wraz z portretem króla Jana III Sobieskiego. Po raz pierwszy odnotowane w 1826 r. w dawnym „Pokoju Sypialnym Księżnej Marszałkowej”, znajdowały się one wówczas we wnękach okiennych. Po 1890 r. portrety Sobieskich znajdowały się w Salonie Bouchera łańcuckiego zamku. Portrety ewakuowane przez Alfreda Antoniego Potockiego w 1944 r. do Wiednia i Ks. Lichtenstein, potem do Francji. Po śmierci wdowy po ordynacie Izydory z Jodko-Narkiewiczów Alfredowej Potockiej, znalazły się w posiadaniu Susanity Jerzowej Potockiej, następnie stały się własnością bratanka ordynata – Stanisława Potockiego w Limie. W 2019 r. zostały zakupione przez Fundację Trzy Trąby.
Autor nieznany
1675
malarstwo
olej, deska
olej
33 x 28,6 cm
