Foto za: www.muzeuminstrumentow.pl
Szydłowiecki zamek to jedna z najpiękniejszych wczesnorenesansowych rezydencji magnackich w Polsce. Pierwszy dwór istniał już 1427 r., należał wówczas do Jakuba i Sławka Odrowążów, protoplastów rodziny Szydłowieckich. Dla łatwiejszej obrony zamek zbudowano na sztucznej wyspie w rozlewiskach rzeki Korzeniówki. Najstarszą częścią zamku jest jego północne skrzydło wybudowane w połowie XV w. przez Stanisława Szydłowieckiego. W następnym etapie powstała wieża bramna, połączona murem obwodowym z budynkiem mieszkalnym. Fragmentem tego muru jest zachowany do dzisiaj od strony południowej, mur kurtynowy. Po śmierci Stanisława Szydłowieckiego zamek rozbudował w stylu renesansowym jego syn, Mikołaj Szydłowiecki. Dobudował dzisiejsze reprezentacyjne skrzydło wschodnie. Skrzydło zachodnie, tuż obok wieży bramnej, wybudowała prawdopodobnie Elżbieta, córka kanclerza wielkiego koronnego Krzysztofa Szydłowieckiego, która wyszła za mąż za Mikołaja Radziwiłła Czarnego. Pomimo, że Radziwiłłowie mieszkali na Litwie, zamek szydłowiecki stale rozbudowywali i upiększali. W latach 1619–1629 Albrycht Władysław Radziwiłł dokonał ostatniej przebudowy zamku w stylu późnorenesansowym i barokowym. W 1802 r. zamek oraz dobra szydłowieckie zakupiła księżna Anna Sapieżyna Zamoyska, która odsprzedała go w 1828 r. skarbowi Królestwa Polskiego. Obecnie w zamku mieści się Muzeum Ludowych Instrumentów Muzycznych (więcej o muzeum pod linkiem tutaj).
