Foto za: www.prezydent.pl
Pałac Radziwiłłowski, inaczej zwany Namiestnikowskim wyróżnia się okazałą i efektowną bryłą, wśród wielu zabytkowych budowli Krakowskiego Przedmieścia, znajdujących się w granicach historycznego obszaru Warszawy uznanego za Pomnik Historii.
Składa się na niego zespół obiektów pochodzących z kolejnych faz budowy. Korpus główny powstał jako wczesnobarokowy pałac magnacki, który został przebudowany w duchu późnego baroku, a następnie rozbudowany w stylu klasycystycznym i uzupełniany o przybudówki w kolejnych etapach. Na przestrzeni wieków pracowali przy nim najwybitniejsi architekci na zlecenie możnych rodów i najwyższych urzędów państwowych. Budynek ocalały ze zniszczeń II wojny światowej, reprezentuje unikatowe wartości artystyczne i historyczne. W jego wnętrzach miało miejsce wiele ważnych wydarzeń dla historii Polski.
W 1674 r. posiadłość kupił podkanclerzy Michał Kazimierz Radziwiłł, ożeniony z siostrą króla Jana III Sobieskiego. Jednak dopiero w 1685 r. Radziwiłłowie stali się jedynymi właścicielami rezydencji. W 1694 r. Karol Stanisław Radziwiłł zaangażował królewskiego architekta Augustyna Locciego i współpracującego z nim Karola Ceroniego do przekształcenia wnętrz i otoczenia rezydencji. W latach 1755-1762 Michał Kazimierz Radziwiłł Rybeńko zlecił przebudowę pałacu na podstawie wykonanych wcześniej projektów Jana Zygmunta Deybla, architekta Saskiego Urzędu Budowlanego. Do korpusu przekształconego w stylu późnego baroku, dostawiono od frontu piętrowe skrzydła. Wnętrza uzyskały rokokowy wystrój. W 1762 r. pałac odziedziczył Karol Stanisław Radziwiłł Panie Kochanku. Budynek nieużytkowany przez właściciela przebywającego na Litwie, wynajmowano na rozmaite cele. W 1766 r. urządzano tu publiczne zabawy zwane redutami, a od 1774 r. sale pałacu służyły teatrowi, najpierw Józefa Kurca, a następnie Franciszka Ryxa, a także zagranicznym trupom. Swoją lożę miał tu Stanisław August Poniatowski. W latach 1778-1782 Radziwiłł po usunięciu siłą artystów, przeprowadził przebudowę wnętrz. Dalej odbywały się tu ważniejsze zgromadzenia publiczne, bale, maskarady i wystawne przyjęcia. Kilkanaście lat później gościli w pałacu cesarz Napoleon Bonaparte oraz car Aleksander I, a także pierwszy raz w swoim życiu koncert dał ośmioletni Fryderyk Chopin. W 1818 r. pałac od Radziwiłłów wykupił rząd Królestwa Polskiego i przeznaczył na siedzibę namiestnika gen. Józefa Zajączka. Po I wojnie światowej w gmachu mieściło się Prezydium Rady Ministrów. Od 1994 r. jest siedzibą Prezydenta.
