Stanisław Jan Jabłonowski (1634–1702), hetman wielki koronny, jeden z głównych dowódców bitwy pod Wiedniem. Portret ukazuje Jabłonowskiego jako bardzo młodego, szczupłego mężczyznę z podgoloną czupryną ciemną i podkręcanymi wąsami, w szmelcowanej zbroi typu zachodnioeuropejskiego, ze złoconymi okuciami blach naramiennika i napierśnika, i w czerwonej delii podbitej ciemnym futrem, spiętej pod brodą ozdobną broszą. Wizerunek naśladuje przedstawienia Jana III Sobieskiego w zbroi, które stały się w RzeczypospolitejXVII i XVIII w. wzorem dla ukazywania wojskowych. Portret jest XVIII-wiecznym powtórzeniem nieznanego dzisiaj oryginału z XVII w. Obiekt znajdował się w kolekcji Sapiehów w Krasiczynie, podczas II wojny światowej przechowany przez kardynała Adama Sapiehę w Krakowie,następnie zdeponowany w Państwowych Zbiorach Sztuki na Wawelu.
Autor nieznany
1733
malarstwo
olej, płótno
olej
104,5 × 70 cm
